աղվեսահաչ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑʁvɛsɑˈhɑt͡ʃʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ աղուէսահաչ
վանկեր՝ աղ•վե•սա•հաչ
Կազմություն
խմբագրելԱրմատ՝ աղվես, հոդակապ՝ -ա-, արմատ՝ հաչ:
Գոյական
- աղվեսի հաչոց
- շան՝ աղվեսի վրա հաչելու ձայնը կամ եղանակը
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել- աղվեսահաչ տալ - աղվեսի վրա հաչելու եղանակով հաչել ◆ Նազար բեյի շունը, երբ գյուղացին փափախով մտներ նրանց բակը, աղվեսահաչ էր տալիս: (Ակսել Բակունց)
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | աղվեսահաչ(ը) | աղվեսահաչեր(ը) |
| Սեռ. | աղվեսահաչի | աղվեսահաչերի |
| Տր. | աղվեսահաչի(ն) | աղվեսահաչերի(ն) |
| Հայց. | աղվեսահաչ(ը) | աղվեսահաչեր(ը) |
| Բաց. | աղվեսահաչից | աղվեսահաչերից |
| Գործ. | աղվեսահաչով | աղվեսահաչերով |
| Ներգ. | աղվեսահաչում | աղվեսահաչերում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։