Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ աճական

վանկեր՝ ա•ճա•կան

Կազմություն խմբագրել

Արմատ՝ աճ, վերջածանց՝ -ական:

(լեզվբ․) արմատական ձևերում ավելացող հնչյուն, որ կարող է ունենալ բառակազմական կամ քերականական արժեք, հավելադիր հնչյուն (բառի՝ արմատի՝ ածանցի մեջ) ◆ Արմատը առանց աճականի կարելի է կոչել… պարզ արմատ։ (Հրաչյա Աճառյան)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ способный к росту (ru) ‎(sposobnyj k rostu), способный к размножению (ru) ‎(sposobnyj k razmnoženiju), наращение (ru) ‎(naraščenije) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։