աճար
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑˈt͡ʃɑɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ աճար
վանկեր՝ ա•ճար
Ստուգաբանություն խմբագրել
Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ * adio- ձևից (* ades/-os «աճար» ձևի կողքին)։ Քիչ հավանական է կովկասյան ծագման վարկածը։
Գոյական
- (աշխգր․) հացաբույս, տե՛ս հաճար
- հացազգիների ընտանիքին պատկանող հացաբույս՝ ցորենի մի տեսակը, տարեկան, տարևոր
- այդ բույսի հացահատիկը
Հոմանիշներ խմբագրել
- հաճար, տարեկան, տարևոր, ճույփ, ճոն, մնև, աճառ (բրբ․)
- աշորա, տարեկան
Արտահայտություններ խմբագրել
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | աճար(ը) | աճարներ(ը) |
| Սեռ. | աճարի | աճարների |
| Տր. | աճարի(ն) | աճարների(ն) |
| Հայց. | աճար(ը) | աճարներ(ը) |
| Բաց. | աճարից | աճարներից |
| Գործ. | աճարով | աճարներով |
| Ներգ. | աճարում | աճարներում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Գրգեարյան Հ․Ղ․, Հարությունյան Ն․Մ․, Տնտեսական աշխարհագրության տեղեկատու բառարան (խմբ. Ավագյան Գ․Ե․), Երևան, ««Լույս» հրատարակչություն», 1982 — 408 էջ։