հաճար

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [hɑˈt͡ʃɑɾ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ հաճար

վանկեր՝ հա•ճար 

Ստուգաբանություն

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *ades/ados- «հաճար», նախաձևի *ad- արմատից՝ *-io- ածանցով՝ *adio-> աճ- (+ -ար ածանց). հմմտ. լատիներեն ador «հաճար»։ Կովկասյան մերձիմաստ ձևերը, որոնք Աճառյանը կասկածով դիտում է որպես հայերենի աղբյուր, պետք է համարել հայերենից փոխառված։

Գոյական

1. հացագիների ընտանիքին պատկանող հացաբույս՝ ցորենի մի տեսակը, տարեկան, տարևոր
2. այդ բույսի հացահատիկը

Հոմանիշներ

1. (բսբ․) տարեկան, տարևոր, ճույփ, ճոն, մնև, աճառ (բրբ․)
2. տե՛ս աշորա

Արտահայտություններ

Ի արտաքին հոլովում
	Եզակի թիվ	Հոգնակի թիվ
Ուղղ.	հաճար(ը)	հաճարներ(ը)
Սեռ.	հաճարի	հաճարների
Տր.	հաճարի(ն)	հաճարների(ն)
Հայց.	հաճար(ը)	հաճարներ(ը)
Բաց.	հաճարից	հաճարներից
Գործ.	հաճարով	հաճարներով
Ներգ.	հաճարում	հաճարներում

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ beech գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ полба (ru) ‎(polba) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Գրգեարյան Հ․Ղ․, Հարությունյան Ն․Մ․, Տնտեսական աշխարհագրության տեղեկատու բառարան (խմբ. Ավագյան Գ․Ե․), Երևան, ««Լույս» հրատարակչություն», 1982 — 408 էջ։

Վիքիպեդիայում հոդված կա հետևյալ թեմայով՝ Հաճար: