ամայի
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑmɑˈji]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ամայի
վանկեր՝ ա•մա•յի
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- բնակությունից զուրկ, անբնակ, անշեն ◆ Մի՞թե աչքով դու չըտեսար գյուղ ու քաղաք ողջ ամայի: Հովհաննես Թումանյան ◆ Տեղը ամայի էր և բնակությունից հեռու։ (Մուրացան)
- մարդկանցից ժամանակավորապես դատարկված ◆ Ամայի փողոց։
- (փխբ․) զրկված, դատարկ մնացած
- (փխբ․) անբովանդակ, անիմաստ ◆ Եվ այն պատկերը սիրած, փայփայած, Որ մխիթար է ամայի կյանքիս։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
Հոմանիշներ
խմբագրել- անբնակ, անբնակելի, անմարդաբնակ, անշեն, անապատ, անկոխ, խոպան, անմշակ, (հզվդ․) անկենդանի, անկենդանաբնակ, անբնակական, անվայր, բոհ, (բրբ․) (հնց․) անժաժ, պեպան
Արտահայտություններ
խմբագրել- ամայի դառնալ – ամայանալ
- ամայի դարձնել – ամայացնել
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։