Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ɑmbɑɾtɑvɑnutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ամբարտաւանութիւն

վանկեր՝ ամ•բար•տա•վա•նութ•յուն 

Կազմություն խմբագրել

Արմատ՝ ամբարտավան, վերջածանց՝ -ություն:

Գոյական

  1. ամբարտավան լինելը, գոռոզություն, ամբարտավանի հատկությունը ◆ Մեր բոլոր վաստակը կորած կհամարվի, եթե չպատժենք հանդուգն թշնամուն, եթե չխորտակենք նրա խոլական ամբարտավանությունը: (Րաֆֆի)
  2. ամբարտավանի արարք, վերաբերմունք, վարքագիծ ◆ Ես ավելի բարձր էի դասում Հայաստանի ամբողջությունը, քան հարյուրավոր առանձնացած իշխանություններ, որոնք, իմ նախորդների անհոգությունից, այն աստիճան բռնացել էին, որ ամեն անգամ ամբարտավանությամբ եղջյուր էին թոթափում իրենց արքայի դեմ։ (Րաֆֆի)

Հոմանիշներ խմբագրել

գոռոզություն, ինքնահավանություն, մեծամտություն, գոռոզամտություն, բարձրամտություն, բարձրահոնություն, բարձրահավանություն, պարծենկոտություն, սնապարծություն, անձնապարծություն, անձնագոհություն, անձնահաճություն, ինքնագոհություն, ինքնահաճություն, ինքնապարծություն, գոռոզասրտություն, անհամեստություն, ամբարշտություն, (գրք․)՝ կոկոզություն, կոկոզանք, կոկոզավզություն, կոկոզամտություն, ամբարհավաճություն, փքանք (փխբ․)

Աղբյուրներ խմբագրել