ամբարտավան
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑmbɑɾtɑˈvɑn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ամբարտաւան
վանկեր՝ ամ•բար•տա•վան
Ստուգաբանություն
խմբագրելՓոխառություն իրանական աղբյուրից՝ * anbārtavān. հմմտ. պարսկերեն anbārda:
Ածական
- իր մասին չափազանց մեծ կարծիք ունեցող, ինքնահավան, գոռոզամիտ ◆ Հայկ նահապետը պատերազմեց Բելի բռնակալության դեմ և խորտակեց ամբարտավան հսկայի զորությունը։ (Րաֆֆի)
- ամբարտավանություն արտահայտող՝ պարունակող
- Ասլանբեկ՝ (հնց․) շատ մեծ, վիթխարի ◆ Այս ինչ ամբարտավան տուն է։ (Հրաչյա Աճառյան)
- Եվդոկիա, Էվերիկ՝ կոշտ ու կոպիտ, վայրենի
Մակբայ
- ամբարտավանի նման, ամբարտավան կերպով, ամբարտավանորեն
Հոմանիշներ
խմբագրելգոռոզ, մեծամիտ, գոռոզամիտ, բարձրամիտ, հպարտամիտ, ինքնահավան, ինքնապաստան, ինքնապարծ, բարձրահոն, բարձրախոհ, բարձրապարանոց, բարձրավիզ, բարձրադեմ, բարձրաքիթ, անձնագոհ, անձնահաճ, անձնահավան, անձնապարծ, պարծենկոտ, անհամեստ, գոռոզաբարո, գոռոզասիրտ, (գրք․) անբարհավաճ, ամբարիշտ, կոկոզ, կոկոզամիտ, կոկոզավիզ, վիսապանծ, վիսաբարո, վիսական, վիսկոտ, (ժղ․)՝ խոզ, աքլոր, փչած տիկ, փուչիկը մեծ, մեծ քիթ, քիթը տնկած, քիթը բարձր, դունչը բարձր, դունչը (երկինք) ցցած, գեներալ Կուտոզովի տղա
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։