Հայերեն

վանկեր՝ ա•մե•նա•գ(ը)•թոտ 

Ածական

  1. (նորբ․) առավել գութ ունեցող, գթառատ։ ◆ Եվ լսեց տերը ամենագթոտ Եվ խորախորհուրդ այդ մասին խորհեց


Աղբյուրներ

խմբագրել