անկանոն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑŋkɑˈnɔn]
վանկեր՝ ան•կա•նոն
Կազմություն
խմբագրելԱծական
- կանոն չունեցող, կանոնից զուրկ ◆ Անկանոն դասավորություն։
- ոչ կանոնավոր, առանց կանոնավորության ◆ Անկանոն շարժում ◆ Հուզմունքից և անկանոն շնչառությունից դեմքը քրտնակալած էր։ (Անահիտ Սահինյան)
- կանոնի հակառակ, կանոնի դեմ մեղանչող ◆ Ապրել էս… անկանոն, ցավալի կյանքով։ Հովհաննես Թումանյան
- ոչ պարբերական կանոնավորապես չկատարվող ◆ Եվ թափորը շարժվեց դանդաղ, անկանոն։ (Ակսել Բակունց) ◆ Նրա մազերը անկանոն թափվել էին ուսերին։ Սերո Խանզադյան
- բարոյական կանոններին հակասող, անկարգ (հնց․) ◆ Անկանոն հոլովում։ ◆ Անկանոն բայ։
- ոչ կանոնավոր, սովորական կանոններին հակասող, ժամանակավոր գոյություն ունեցող (ռազմ․) ◆ Անկանոն բազմանկյունի։
- (քրկն․) կանոնից շեղվող, բացառություն կազմող
- (եկեղ․) ոչ կանոնական, կանոնական չճանաչված
- (երկրչ․) համաչափություն չունեցող, ոչ համապատշաճ
Հոմանիշներ
խմբագրել- անկարգ, անկազմակերպ, խառնակ, խառնաշփոթ, խառնիխուռն, անբարեկարգ, անբարեզարդ, աննորմալ, անորմալ, անսովոր, արտակարգ, տարականոն
- զարտուղի
- պարականոն, կանոնազուրկ
- տե՛ս անկանոնական
Արտահայտություններ
խմբագրել- անկանոն կոտորակ - կոտորակ, որի համարիչը մեծ է հայտարարից
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Հովհաննես Մակարյան, Կիմ Աբելյան, Անասնաբուժական կլինիկական տերմինների բացատրական բառարան, Երևան, «Ստամպա», 2002 — 256 էջ։