անշունչ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑnˈʃunt͡ʃʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ անշունչ
վանկեր՝ ան•շունչ
Կազմություն խմբագրել
Ածական
- շունչ չունեցող, ոչ շնչավոր, կենդանական աշխարհին չպատկանող ◆ Կռվում են անվերջ չուգունի, հրի ու պողպատի հետ… Ու մինչ մի նոր ձև, մի կյանք չեն տալիս Անշունչ մետաղին, Չեն հանգստանում։ (Հակոբ Հակոբյան)
- շունչը փչած, մեռած, անկենդան ◆ Հոր մահը նրան խիստ ազդել էր, իբրև շարժվող, մտածող արարածից մնացած անշունչ սառած մարմին։ (Նար-Դոս)
- կենդանությունից զուրկ, ամայի ◆ Անշունչ, անմարդ, ամայի անապատների բավիղ էր դա։ Դերենիկ Դեմիրճյան
Մակբայ
- շունչը պահած, առանց շնչելու ◆ Սարսափը պահ մը իր սրտին բախյունը դադրեցուց ու վայրկյան մը անշունչ ու անշարժ սպասեց։ (Գրիգոր Զոհրապ)
Հոմանիշներ խմբագրել
- անկենդան, անկենդանի, անկյանք, անզգա, անգիտակից, անշնչավոր, շնչազուրկ, կենդանազուրկ, կենսազուրկ, զգայազուրկ, լեզվազուրկ, (բնստ․)՝ մեռյալ, անհոգի, մահադրոշմ, աչքերը պաղ, բերանում շունչ չկա
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։