Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ան•շ(ը)•փոթ

Կազմություն

Նախածանց՝ ան-, արմատ՝ շփոթ:

չշփոթված, առանց շփոթմունքի, չայլայլված ◆ Նատալյան հյուրերին ընդունեց անշփոթ քաղաքավարությամբ։ (Շիրվանզադե) ◆ Ձիդ քշիր այս ժայռի տակ, շուտ, անշփոթ, - գոռաց նա որսկանի ականջին։ Սերո Խանզադյան

Բաղադրյալ բառեր
անշփոթաբար անշփոթելի անշփոթություն

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։