անպետք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑnˈpɛtkʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ան•պետք
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- ոչ պետքական, ոչ պիտանի, անօգտակար ◆ Անաղարտ մետաղն հանելու համար անպետք խարամի լեռներ են հալում։ Եղիշե Չարենց
- անօգուտ, անշահ, չնչին, անարժեք ◆ Մեր կանանց մի անպետք պսպղուն բանով կարող ես խաբել։ (Գարեգին Սևունց)
- անարժան, բացասական հատկություններով բնորոշվող, արժանիքներից զուրկ, վատ ◆ Ինձ որ հարցնես, ես ամենևին չեմ ցավում, որովհետև, միևնույնն է, անպետք մարդ է։ (Նար-Դոս)
- փչացած, անօգտագործելի դարձած
- նույնն է՝ անպիտան
Հոմանիշներ խմբագրել
- անպիտան, անօգուտ, ավելորդ, չնչին, անարգ, նանիր, վատ, գեշ, խոտան, անպետքական, անպիտո, ումպետ, (բրբ․) ավարա, քնձռոտ, քնձլոտ, քնձոտ, կոնծոլոտ, կռծոլոտ, փռտուկ, փծնի, ոչուփուչ, բարի պտուղ (հեգն․)
Արտահայտություններ խմբագրել
- անպետք դառնալ - անպետքանալ
- անպետք դարձնել - անպետքացնել ◆ Նա ուզում է անպետք դարձնել Դենշապուհի դերը։ Դերենիկ Դեմիրճյան
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։