անտարբեր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑntɑɾˈbɛɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ անտարբեր
վանկեր՝ ան•տար•բեր
Կազմություն
խմբագրելԱծական
- հետաքրքրություն` ուշադրություն չցուցաբերող, հույլ
- վերաբերմունք չարտահայտող, առանց վերաբերմունք դրսևորելու ◆ Եվ նույնիսկ դուք անտարբեր մնացել հիվանդ կոլխոզնիկի նկատմամբ, - կշտամբեց նրան [Մարիամին] Մարգարյանը։ Սերո Խանզադյան ◆ Հասրաթյամը լսում էր միանգամայն անտարբեր: Ոչինչ չէր հետաքրքրում նրան։ Սերո Խանզադյան
- առանց խտրության՝ տարբերության ◆ [Ունանը] Ասաց և հառաչեց կարծես խոստովանեց մի դառն ճշմարտություն, որ ակնհայտ էր գարնան արևի նման, որի շողերն անտարբեր խաղում էին և՛ պղնձե խաչի, և՛ փայլուն թիթեղների հետ։ (Ակսել Բակունց)
- (փխբ․) առանց հոգեպես արձագանքելու, անվրդով, առանց հուզմունքի՝ վրդովմունքի ◆ Արտակ Մոկացը ուտում էր ինքն իրեն։ Իր աչքի առաջ… զորագունդ են հանում Վարդանի դեմ… Ինչպես կարող էր նա դիտել անտարբեր։ Դերենիկ Դեմիրճյան
- (փխբ․) որևէ բանի զգացողություն չունեցող, անզգա, զգայազուրկ
- առանց զգալու, առանց զգացողություն ցուցաբերելու ◆ Քնած են բերդի և՛ զորքերն, և՛ տեր, Ու հավիտյան էլ մնացին քնած, Դավին անտեղյակ, ցավին անտարբեր։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Որևէ կարևոր դեպքի կամ անձի մասին խոսելիս նա գտնում էր մի անտարբեր տոն և նույնիսկ հորանջում էր պատմելիս։ Անահիտ Սեկոյան
- մեկին՝ մի բանի ուշադրության չարժանացնող՝ հաշվի չառնող՝ անտեսող
- (փխբ․) համակրանք՝ սեր չցուցաբերող՝ չունեցող
- (հնց․) չտարբերվող
- տե՛ս անկրական
Հոմանիշներ
խմբագրել- անխտիր, անզանազան, անխտրական
- անհետաքրքիր
- տե՛ս անկարեկից
- պասսիվ
Արտահայտություններ
խմբագրել- անտարբեր լինել՝ գտնվել մեկի կամ մի բանի նկատմամբ
- հատուկ վերաբերմունք՝ հետաքրքրություն չցուցաբերել
- չհամակրել, չսիրել
- անտարբեր չլինել՝ չգտնվել մեկի կամ մի բանի նկատմամբ
- հատուկ վերաբերմունք ցուցաբերել
- զգացմունք տածել ◆ Ուրեմն ես օգուտ եմ քաղել այն բանից, որ դու անտարբեր չես դեպի Եվան։ (Նար-Դոս)
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։