անտեր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑnˈtɛɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ անտէր
վանկեր՝ ան•տեր
Կազմություն խմբագրել
Ստուգաբանություն խմբագրել
լատ. antae
անտեր1 խմբագրել
Ածական
- Ղարաբաղ՝ տեր չունեցող, տիրոջից զուրկ ◆ Ոչխարս անտեր, ընկել եմ հանդեր։ Հովհաննես Թումանյան
- անտերունչ, անօգնական, խնամող չունեցող ◆ [Արշակը] հիշեցնում էր անտուն, անտեր… մի շրջմոլիկի։ (Շիրվանզադե)
- հովանավոր՝ պաշտպան չունեցող
- վատ, անախորժ, անպետք ◆ Գլխիս էս ինչ փորձանք բերավ անտեր աղվեսն, ագին ծաղիկ։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Ախր, աշխատում էր էս անտերը. հանկարծ ինչ պատահեց։ (Գարեգին Սևունց)
- անպիտան, անպետք, վատ ◆ Ինչքան ման էկավ, էն անտեր չախմախամանը չի կարաց գտնիլ։ (Պերճ Պռոշյան)
- ամոթույք
- (փխբ․) խեղճ ու կրակ, թշվառ ◆ Անտեր մարդ է։ (Հրաչյա Աճառյան)
Հոմանիշներ խմբագրել
- անտիրական, անոք, անօգնական, անօգ, անպաշտպան, անապավեն, անթիկունք, անտերունչ, տիրազուրկ, անայց, անայցելու, անխնամ, անխնամակալ, անստած, անտած, (բրբ․) թերմաշ, մշամուր, մշմուր էտուն, կտատար, տիրամեռ
- տիրազուրկ
- (ճրտրպ․) (շին․) հին հունական տներում և տաճարներում երկայնական պատերի շարունակություն, որոնցով ստեղծվում էր նախամուտքը՝ պրոնտոսը, հայկական գլխատներում՝ շվաք
Արտահայտություններ խմբագրել
- անտեր մնա, անտեր մնաս (անեծք) -
- տերը՝ տերդ մեռնի, տեր՝ խնամող չունենաս ◆ Վո՜ւյ, անտեր մնաս դու, անտե՜ր։ Հովհաննես Թումանյան
- դժգոհության արտահայտություն ◆ Ույ, անտեր մնա, ձյան քամին է, մարդու կտրում գցում է։ (Քրիստափոր Թափալցյան) ◆ Անտեր մնա, մարդ որ չխոսի, կտրաքվի։ (Քրիստափոր Թափալցյան)
- անտեր մնալ - անխնամ մնալ, անուշադրության մատնվել ◆ Խեղճ հալիվորը անտեր ա մնացել, պահող չունի։ (Ձեռագիր)
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
անտեր2 խմբագրել
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- Վան՝ (ծծկ․) կարիճ
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ խմբագրել
|}
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ս․ Գասարջյան, Ճարտարապետական և շինարարական տերմինների ռուս-հայերեն և հայ-ռուսերեն բացատրական բառարան, Երևան, 2007 — 572 էջ։