աստղաբաց

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑstʁɑˈbɑt͡sʰ]

վանկեր՝ աստ•ղա•բաց 

Ածական

1. (նորբ․) աստղերով լցված, աստղալից ◆ Որ գիշերս ցնծա միշտ աստղաբաց: Ս. Եղիազարյան, ՑԿ, 204

Թարգմանություն

• ռուսերեն՝
• անգլերեն՝
• լատիներեն՝

Աղբյուրներ

• Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։