ավաչ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑˈvɑt͡ʃʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ա•վաչ
ավաչ1
խմբագրելՍտուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- (հնց․) երգի, խոսելու, ջրի ձայն, մրմունջ, կարկաչ
- երգի եղանակ
- Զեյթուն՝ աշխարհիկ երգ, խաղ ◆ Քուրդի․․․ ավաչը նորեն բարձրացավ։ Թույլ ու նվազ ավաչ մը հնչեց միայն։ Ռուբեն Զարդարյան
Հոմանիշներ
խմբագրել- տե՛ս ձայն
- եղանակ
- խոխոջ
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
ավաչ2
խմբագրելՍտուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- Գանձակ, Շուլավեր՝ կերպ, ձև
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել- ավաչն անել - մեկին ծաղրել, տնազ անել ◆ Սուտ կաղի տալով՝ նրա ավաչն ես անում։ (Հրաչյա Աճառյան) ◆ Խի՞ ես ավաչս անում։ (Ձեռագիր)
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։