Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•վաչ

ավաչ1 խմբագրել

(հնց․) երգի, խոսելու, ջրի ձայն, մրմունջ, կարկաչ
երգի եղանակ
Զեյթուն՝ աշխարհիկ երգ, խաղ ◆ Քուրդի․․․ ավաչը նորեն բարձրացավ։ Թույլ ու նվազ ավաչ մը հնչեց միայն։ Ռուբեն Զարդարյան

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

ավաչն անել - մեկին ծաղրել, տնազ անել ◆ Սուտ կաղի տալով՝ նրա ավաչն ես անում։ (Հրաչյա Աճառյան) ◆ Խի՞ ես ավաչս անում։ (Ձեռագիր)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։