արանք
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ա•րանք
Արարատյան, Ղարաբաղ, Շամախի, Ուրմիա՝
- արանք
- ժամանակամիջոց ◆ Քյիչ արանք քաշեց, ուշքի եկան։ Ժվ
- երկընտրանք
- (նորբ․) միջոց (ինտերվալ)
Արտահայտություններ
խմբագրել- արանքը ճղել
- փախչել, ծլկել ◆ Սոսը արանքները ճղելով անց կացավ։ (Պերճ Պռոշյան)
- խիստ զբաղված լինելով կամ խառը իրադրության մեջ ժամանակ (միջոց) գտնել մի այլ բան անելու համար
- արանքից հանել
- մեջտեղից հանել (որևէ բան)
- նկատի չունենալ, հաշվի չառնել
- մեջտեղից վերացնել՝ սպանել
- արանքով սև կատու անց կենալ - մտերիմների մեջ տարաձայնություն՝ խռովություն ընկնել
- մատների արանքով նայել - թեթևակի՝ ոչ լուրջ մոտեցում չունենալ, անուշադրության մատնել ◆ Նա ամեն բանի մատների արանքով էր նայում:
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | արանք(ը) | արանքներ(ը) |
| Սեռ. | արանքի | արանքների |
| Տր. | արանքի(ն) | արանքների(ն) |
| Հայց. | արանք(ը) | արանքներ(ը) |
| Բաց. | արանքից | արանքներից |
| Գործ. | արանքով | արանքներով |
| Ներգ. | արանքում | արանքներում |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։
- Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։