Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ɑɾt͡sʰuŋkʰˈvɛl]

վանկեր՝ ար•ցունք•վել 

Բայ

  1. (նորբ․) (բնստ․) իբր արտասվել, արտասուք թափել ◆ Գիտեմ ինչու հոնգուր-հոնգուր արցունքվում ես իմ քարին, Որ քեզ խորհուրդ ու խրատ տամ ու միտք երգիդ քնարին։ Սիրակ

Աղբյուրներ

խմբագրել