բանական
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [bɑnɑˈkɑn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ բա•նա•կան
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- բանականությամբ օժտված, դատելու կարողություն ունեցող, խորհող ու խոսող ◆ բանական մարդ ◆ Փուշը վարդ փոխեմ թովչական երգով, Ու գազանը մարդ՝ բանական հոգով։ Հովհաննես Թումանյան
- առողջ դատողության վրա հիմնված, խելացի, տրամաբանական ◆ Նախարարները բանական չէին համարում այդ մղումը՝ համարելով, որ եթե իրենք ոչնչանան, կոչնչանա և ժողովուրդը։ Դերենիկ Դեմիրճյան
Գոյական
- խոսող մարդ ◆ Ամեն անբան և բանական ելավ աշխույժ իր գործին։ Հովհաննես Թումանյան
Հոմանիշներ խմբագրել
- ասուն, խոսուն (խորհող ու խոսող)
- գիտակցական, տրամաբանական, դատողական, մտավոր, բանավոր (առողջ դատողության վրա հիմնված)
- տե՛ս խելացի
Արտահայտություններ խմբագրել
- բանական որոշում
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։