բանաստեղծ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [bɑnɑsˈtɛʁt͡s]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ բա•նաս•տեղծ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- չափածո գեղարվեստական երկեր, ստեղծագործություններ գրող անձ, քերթող ◆ Վե՛ր կաց, բանաստե՛ղծ, վե՛ր կաց, ներշնչվի՛ր, դուրս արի հանդես։ Հովհաննես Թումանյան
- գեղեցիկը սիրող և հասկացող, բանաստեղծական ճաշակ ունեցող (փխբ․)
- հուզական, նուրբ ու քնքուշ հոգի ունեցող մարդ (փխբ․)
- (գրադ․) պոետ
Հոմանիշներ խմբագրել
- պոետ, քերթող (բնստ․), երգիչ, քնարերգու, տաղերգու, պառնասեցի (փխբ․), բանագյուտ (հին), բանահյուս, հագներգու, շերասաց, մուսաների որդի (չափածո երգեր գրող) (փխբ․), Հանգաթուխ, բանաթուխ (անարգ.):
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Արամ Բաբայան, Գրադարանային տերմինների բառարան (ռուս-հայերեն և հայ-ռուսերեն) (ԿՈՒԼՏՆՈՒՍ հիմնարկների գործերի կոմիտեի հրատարակություն), Երևան — 265 էջ։