բանուղի
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [bɑnuˈʁi]
վանկեր՝ բա•նու•ղի
Գոյական
- փողոցի կամ ճանապարհի հիմնական, երթևեկելի մաս, բանող (աշխատող) մասեր ◆ Ասֆալտի ծածկույթի վնասվածքները մեծ մասամբ սկսվում են տրամվայների գծերից, խորանում ու տարածվում դեպի փողոցի երթևեկելի մասը՝ բանուղին։ ԵԵ
Աղբյուրներ խմբագրել
- Ֆրիդրիխ Խլղաթյան, «Նոր բառեր և իմաստներ» բառարան-տեղեկատու, Երևան, «Հայաստան», 1982 — 168 էջ։