Գոյական

վանկեր՝ բան•տար•կյալ 

  1. անձ, ով գտնվում է բանտում՝ անազատության մեջ, կալանավոր, բանտարկված անձ ◆ Բանտարկյալների կյանքը զնդանում՝ քանի գնաց՝ դառավ անտանելի։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Կարծես կալանատնից փախչող բանտարկյալների բազմություն էր։ (Ակսել Բակունց)
  2. անձ, ում անազատության մեջ են պահում՝ հակառակ իր կամքին։

Հոմանիշներ

խմբագրել

Թարգմանություն

խմբագրել