Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բա•շա•րել

Ստուգաբանություն խմբագրել

Կարին, Թբիլիսի, Նոր Ջուղա՝ (ամեն բան) կարողանալ կատարել, (ամեն բանից) գլուխ հանել, տե՛ս ձեռքից գալ ◆ Բաշարող մարդու մեկն ա։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Սանահեր ջան, թե կը բաշարես, օգուտով գործ շատ կա։ (Խաթաբալա) ◆ Ամեն բան կու բաշարիմ։ (Գարեգին Սևունց)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։