բարակել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [bɑɾɑˈkɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ բա•րա•կել
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲայ
- հաստությունը կորցնել, բարակ, նվազ շերտ դառնալ
- նիհարել, հյուծվել ◆ Նաչար իմ ապին գլուխը չալած՝ Կոռ ու բեգյարից վիզը բարակել։ (Հակոբ Հակոբյան)
- նվազել, պակասել (ջրի մասին), սակավաջուր դառնալ, հորդությունը պակասել ◆ Գետի ափին այնքան ենք սպասում, մինչև ջուրը բարակի։ (Ակսել Բակունց)
- կտրվելու, դադարելու մոտ լինել ◆ անձրևը բարակեց
- շատ նուրբ դառնալ, բարակ դառնալ ◆ Հագնվելիս տեսավ, որ բլուզի կոճակներից մեկը պոկվել է, իսկ մյուսի թելն այնպես է բարակել, որ մի օրվա կյանք էլ չի ունենա։ Սերո Խանզադյան ◆ Տախտակը քանի տաշես, կբարակնա։ (Հրաչյա Աճառյան)
- թուլանալ, պակասել ◆ Գաղթականների այս հոսանքը ամիսներ շարունակվեց, մեկ բարակելով ընդհատվելով, մեկ վերսկսվելով։ (Անահիտ Սահինյան)
- նեղ դառնալ ◆ Մեկը մի ձոր է իջնում, մյուսը բարձրանում մի քարափ, մի տեղ լայնանում, մյուս տեղը բարակում և դարձյալ խառնվում իրար։ (Ակսել Բակունց)
- Պոլիս՝ (փխբ․) խոսելիս ծեքծեքվել, նրբին բառեր գործածել ◆ Շատ մի բարակնար, կփրթիս։ (Հրաչյա Աճառյան)
- Մալաթիա, Սվեդիա, Տարենտե՝ մեծամտել, գոռոզանալ, իրեն ավելի բարձր ու քաղաքակիրթ համարել ◆ Ստամպոլ գացել, խիստ բարկըցեր է։ (Ձեռագիր)
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։