բարոյախոսություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [bɑɾɔjɑχɔsutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ բա•րո•յա•խո•սութ•յուն
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- բարոյական կոնոններ, սկզբունքներ քարոզող խրատաբանություն
- տե՛ս բարոյագիտություն ◆ Երիտասարդը ձեռք էր բերում գիտելիքները, որ կյանքում նրան հաճախ էին պետք լինում, քան տեսական բանասիրությունը, ճարտասանությունը, աստվածաբանական բարոյախոսությունը։ (Ակսել Բակունց)
Հոմանիշներ խմբագրել
- խրատաբություն խրատ (բարոյական կանոններ քարոզելը)
- տե՛ս բարոյագիտություն
- (բրգ․) այս կամ այն հասարակական երևույթների գնահատականը, որը հիմնված է ոչ թե իրականության զարգացման օբյեկտիվ օրինաչափությունների վերլուծության, այլ վերացական իդեալների և ցանկությունների վրա
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։