Հայերեն

վանկեր՝ բյու•րա•տա•պան 

Ածական

  1. (նորբ․) բյուր տապան ունեցող ◆ Սակայն հայոց հպարտ ոգին Փռեց թևերը ամպոտ Բյուրատապան անապատի Ավազներին մահահոտ։ Լ․ Չանդոյան

Աղբյուրներ խմբագրել