գաղափարայնություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɡɑʁɑpʰɑɾɑjnutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ գաղափարայնութիւն
վանկեր՝ գա•ղա•փա•րայ•նութ•յուն
Կազմություն
խմբագրելԱրմատ՝ գաղափար, վերջածանցներ՝ -ային-ություն:
Գոյական
- առաջավոր գաղափարներով՝ գաղափարախոսությամբ տոգորված լինելը, գաղափարային լինելը, իդեականություն ◆ Հենց կոմունիստական գաղափարայնությունն էլ հանդիսանում է մեր մամուլի հաջող զարգացման օրենքը։ (Մամուլ)
- (բրգ․) բարոյական հատկություն, որ բնորոշվում է անհատի բարոյական ինքնագիտակցության և կենսագործունեության կողմերից մեկը
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։