Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ գայլաբարոյ

վանկեր՝ գայ•լա•բա•րո 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Ածական

  1. գայլի բարք ունեցող, գազանաբարո ◆ Հռոմի ստրուկները… Սպարտակի առաջնորդությամբ ապստամբեցին իրենց գայլաբարո տերերի դեմ։ (Մամուլ)
  2. (փխբ․) անկուշտ, ագահ
  3. (փխբ․) վայրենի, գազանաբարո մարդ

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. տե՝ս ագահ
  2. դաժան, բիրտ, վայրագ, անգութ, անողորմ, անողոք, անագորույն, անխիղճ, անսիրտ, անգթասիրտ, անաստված, ժանտ, դժնի, դժնյա, դժնդակ, վայրի, վայրենի, դաժանասիրտ, չարասիրտ, քարսիրտ, դառնամաղձ, դառնամաղձոտ, դառնահոգի, դառնասիրտ, դաժանագին, արյունարբու, արյունռուշտ, դաժանաբարո, վայրենաբարո, չարաբարո, չար, դժոխաբարո, դժնդակաբարո, օձաբարո, անբարիշտ, մոլագար, բարբարոս, բարբարոսական, վանդալ, վանդալական, դրակոնական, դրակոնյան, գազանաշունչ, գազանասիրտ, գազանակերպ, գազանամիտ, գազանաբնույթ, գազանային, դիվանային, (գրք․) անոպա, նեռ, ահեղ, (ժղ․) ժանտկեն, ժանգոտ, օձափոր, չարամհակ, (փխբ․) արյունոտ, գայլ, բորենի, աստծու կրակ, օձի փուշ, կաշի քերթող, աստծու երեսից ընկած (թափած), աստծու կրակ

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել