գուսան

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɡuˈsɑn]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ գու•սան 

Ստուգաբանություն

Փոխառություն իրանական աղբյուրից՝ gōsān. հմմտ. պարթևերեն gōsān (gws’n), այլև՝ պարսկերեն kōsān (kūsān):

Գոյական

1. (նորբ․) ժողովրդական երաժիշտ, որ հեղինակում է երգեր, նվագում կամ երգում, աշուղ
2. (փխբ․) բանաստեղծ, երգիչ
3. հին և միջնադարյան Հայաստանում այդպես են կոչվել երգիչները, երաժիշտները, պատմա-առասպելական զրույցներ և վիպական երգեր հորինող-ասողները, հրապարակային թատրոնի արհեստավարժ (պրոֆեսիոնալ) դերասանները, ձեռնածուները, խեղկատակները, աճպարարները, լարախաղացները և այլն

Հոմանիշներ

1. աշուղ, գովասան, ասող (ժղ․), հագներգու, տրուբադուր, երգասաց, նվագածու, նվագասաց
2. տե՛ս բանաստեղծ, երգիչ

Արտահայտություններ

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ minstrel գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ гусан (ru) ‎(gusan), народный певец (ru) ‎(narodnyj pevec) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Լևոն Հախվերդյան, Թատերագիտական բառարան, Երևան, «Հայաստան հրատարակչություն», 1986 — 208 էջ։
• Ջրբաշյան Է․Մ․, Մախչանյան Հ․Մ․, Գրականագիտական բառարան (2-րդ լրաց․ և վերամշ․ հրատ․) (Լույս), Երևան, 1980 — 352 էջ։
• Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։