դաբաղ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [dɑˈbɑʁ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ դաբաղ

վանկեր՝ դա•բաղ 

Գոյական

1. մի քանի բույսերի կամ նրանց պտղակեղևների մեջ պարունակվող դաբաղիչ նյութ, որ օգտագործվում է կաշվի արտադրության և բժշկության մեջ, աղաղ (տանին) ◆ Տավարը դաբաղ է ընկնում, կաղալով է քայլում, սպիտակ որդերը ծծում են արյունատար անոթները և կովի կուրծքի մեջ ցամաքում է կաթը։ (Ակսել Բակունց)
2. (անսբ․) վիրուսային չափազանց կոնտագիոզ հիվանդություն

Հոմանիշներ

1. աղախորդ, աղաղորդ, կճղակաղեղ (հզվդ․), այծենագործ (հնց․)

Արտահայտություններ

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ murrain, tanner գերմաներեն՝ իսպաներեն՝ epizootia իտալերեն՝ պորտուգալերեն՝ peste ռուսերեն՝ ящур (ru) ‎(jaščur) շվեդերեն՝ ֆրանսերեն՝ peste

Գոյական

1. (բրբ․) կաշվի մշակությամբ զբաղվող անձ, աղաղորդ, խաղախորդ ◆ Մեկը դաբաղի կաշին առջևը ձգած ձևում է։ (Մուրացան)

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Հովհաննես Մակարյան, Կիմ Աբելյան, Հենրիկ Բադեյան, Կենդանիների վարակիչ հիվանդություններին վերաբերող տերմինների բացատրական բառարան, Երևան, 2003 — 218 էջ։