դադարել
Հայերեն
Բայ
- ՄՀԱ՝ [dɑdɑˈɾɛl]
վանկեր՝ դա•դա•րել
Ստուգաբանություն խմբագրել
- հանգիստ առնել, հանգստանալ ◆ [Հայկը] եթե հոգնում էր, կանգ էր առնում, սանդուղի կողքին նստում, քիչ շունչ առնելուց հետո նորից ելնում և չէր դադարում, մինչև ծառի ծայրը չբարձրանար։ Վրթանես Փափազյան
- խաղաղանալ, հանգիստ, անդորր դառնալ, հանգստի, անդորրության վիճակի անցնել
- ավարտվել, կանգ առնել ◆ Երաժշտությունը մի պահ դադարեց: (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Լսելի էր հեկեկոցի ձայն, որ դադարում էր, երբ ամուսինը ու հայրը լռում էին։ (Ակսել Բակունց) ◆ պետքէր է, սովետական մարդիկ հասկանան այդ և դադարեն անհոք լինելույց, որ նրանք մոբիլացնեն իրենց և իրենց աշխատանքը կառուցեն նոր, ռազմակն ձևով որը թշնամուն խնայլ չգիտե (Հրաչյա Քոչար) ◆ Նա դադարեց այցելել Անուշին։ (Շիրվանզադե)
- վերջանալ, սպառվել ◆ Անձրևը դադարել էր, միայն ծառերի ճյուղից ու կտուրների գերաներից էր կաթկթում շուրջ։ (Ակսել Բակունց)
- իջևանել, օթևանել
- հոգնել (ժղ․)
- տե՛ս դադարեցնել
Հոմանիշներ խմբագրել
- հանգստանալ, խաղաղանալ, խաղաղվել, հանդարտել, հանդարտվել
- վերջանալ, կանգ առնել, կտրել, կտրվել (անձրև, ձյուն), վերջ տրվել, թարգ անել (բրբ․), թարգ տալ, ոտքը կտրել (հաճախելուց)
- հանգչել, լռել, դադրել, հատնել, խափանել, խցվել, կախակայվել, ընդհատվել, ընդմիջվել, դադար առնել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։