դադարքատեղ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [dɑdɑɾkʰɑˈtɛʁ]
վանկեր՝ դա•դար•քա•տեղ
Գոյական
- (նորբ․) հանգրվանելու՝ իջևանելու տեղ, վայր ◆ Մեր առաջին դադարքատեղն եղավ ժյուվիզին, որտեղ հասանք մի անձրևոտ առավոտ։ Թրգմ․
Աղբյուրներ
խմբագրել- Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։