Հայերեն

վանկեր՝ դան•թե•ա•լուռ 

Մակբայ

  1. (նորբ․) Դանթեի նման լուռ
  2. (փխբ․) դժոխային լռություն ◆ Ու երբ դուրս եկանք մենք դանթեալուռ՝ Մեր դեմ հայտնվեց մի մոխրամատուռ։ Հովհաննես Շիրազ

Աղբյուրներ

խմբագրել