Հայերեն

վանկեր՝ դան•թե•ա•կուռ 

Ածական

  1. (նորբ․) (փխբ․) իբր՝ Դանթեի կողմից ստեղծված՝ կռված՝ հղացված ◆ Ու գնում էինք ոգեխումբ ու լուռ․․․ Դեպի նոր դժոխքն այս դանթեակուռ։ Հովհաննես Շիրազ

Աղբյուրներ

խմբագրել