դավաճանություն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [dɑvɑt͡ʃɑnutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ դաւաճանութիւն

վանկեր՝ դա•վա•ճա•նու•թյուն 

Գոյական

1. դավաճան լինելը ◆ Գերմանական Ս-Դ կուսակցությոան… առաջնորդների վարքագիծը, մի կուսակցություն, որ քվեարկել է հօգուտ պատերազմական բյուջեի…, ուղղակի դավաճանություն է սոցիալիզմին։ Լենին
2. դավաճանի արարք՝ գործ վարքագիծ ◆ Անառիկ է այդ բերդը֊ամենքը այդ գիտեն, - և դավաճանությունն է… այդ բերդը հանձնել եկվոր սրիկաներին։ Եղիշե Չարենց
3. ամուսնկան հավատարմության ◆ Թեև նահապետական մի կին էր, բայց կյանքի ձմռանը շատ էր լսել ժամանակակից կանանց դավաճանությունների մասին։ (Շիրվանզադե)
4. (պաշտանվ․) թշնամու կողմն անցնելը, թշնամուն կենսականորեն կարևոր գաղտնի տեղեկույթի հաղօրդումը, իր գործընկերների մատնումը՝ հակառակորդի ձեռքը հանձնումը
5. իր խոսքը չպահելը, պարտքը՝ պարտավորությունը՝ երդումը չկատարելը
6. իրավական կամ բարոյական նորմերով կարգավորող որոթշակի հարաբերությունների համակարգի խախտումը
7. տե՛ս անհավատարմություն
8. տե՛ս երդմնազանցություն

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։