դատապարտյալ
Հայերեն
Գոյական
վանկեր՝ դա•տա•պարտ•յալ
- որևէ հանցանքով մեղավոր ճանաչված և որոշ պատժի դատապարտված անձ (իրավ․)◆ Դատարանների դատավճիռները և որոշումները կարող են գանգատարկվել դատապարտյալի կողմից։ (Դասագիրք)
- հանցագործ (հնց․)◆ Դատապարտյալը լուռ էր, ոչինչ չէր խոսում։ (Րաֆֆի)
- (իրավգ․) տե՛ս մեղադրյալ
Հոմանիշներ
խմբագրել- դատապարտ
Արտահայտություններ
խմբագրել| Թարգմանություններ | |
| |
Ածական
- դատապարտված (հնց․)
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ա.Ս. Ոսկերչյան, Քրեաիրավական տերմինների արդի համառոտ բացատրական բառարան: Քրեական իրավունք, քրեադատավար. իրավունք, Երևան, «ԵԳԵԱ», 2004 — 184 էջ։