Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [dɑɾd͡zˈvɑt͡skʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ դարձուածք

վանկեր՝ դարձ•վածք 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. (լեզվբ․) դարձված բառերի այն կապակցությունը, որը հանդես է գալիս իբրև իմաստային-արտահայտչական տարբերակ․ ընդ որում, երբ բառակապակցության բաղադրիչների իմաաստը կորչում է ընդհանուր իմաստի մեջ, գործ ունեք իդիոմի հետ, իսկ եթե բաղադրիչները դեռևս պահպանում են անկախ նշանակություն, ապա դրանց ամբողջությունը սովորական դարձվածային կապակցություն է ◆ Գյուղացու մասին խոսելիս գրական լեզուն համեմում էր գեղջկական բառերով ու դարձվածքներով։ (Նար-Դոս), ◆ Կային բժիշկներ, իրավաբաններ, ինժեներներ, որոց արտաքինը, ձևերն ու արտասանած դարձվածքները կրում էին շրջանի դրոշմը։ (Շիրվանզադե)
  2. (խսկց․) արտահայտություն, խոսք
  3. տե՛ս ասույթ
  4. տե՛ս բանաձև
  5. տե՛ս կեռման
  6. տե՛ս շրջադարձ

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. (լեզվբ․) դարձվածաբանություն, դարձված (հզվդ․) հատկաբանություն, իդիոմ, իդիոմային արտահայտություն, դարձվածքային միավոր, դարձվածաբանական միավոր
  2. տե՛ս շրջադարձ
  3. մանվածք, ոլորք

Արտահայտություններ

խմբագրել
  • դարձվածքային համաձույլեր
  • դարձվածքային միություններ
  • դարձվածքային կապակցություններ

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։
  • Ֆ․Հ․ Խլղաթյան, Ոճաբանական տերմինների բառարան տեղեկատու, Երևան, ««Լույս» հրատարակչություն», 1976 — 111 էջ։
  • Ջրբաշյան Է․Մ․, Մախչանյան Հ․Մ․, Գրականագիտական բառարան (2-րդ լրաց․ և վերամշ․ հրատ․) (Լույս), Երևան, 1980 — 352 էջ։