Հայերեն

վանկեր՝ դեղ•նա•խ(ը)շ•շուն 

Ածական

  1. (նորբ․) դեղին և խշշուն ◆ Երբ գա ամառն իր հասկերով դեղնախշշուն, Ու ես կզգամ այդ շեկությամբ իրեն իսկ։ Պարույր Սևակ

Աղբյուրներ

խմբագրել