դղորդ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [dʁɔɾd]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ դ(ը)•ղորդ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *dhel- «դողալ, դողդողալ» արմատից՝ -որդ ածանցով կազմված բառ. հմմտ. հայերեն դող-ալ, շվեդերեն բարբառային dilla «թափահարել, տարուբերել». ՆՀԲ-ն բխեցնում է անմիջապես դող-ից, որ հավանական չէ։
Գոյական
- նույնն է՝ դղիրդ ◆ Հանկարծ հեռվից լսվեց մի խուլ, սպառնալի դղորդ ԴԴ թռչում էր ներքև դղորդ հանելով ետևից ակոս փոշի հանելով։ Հովհաննես Թումանյան
Ածական
- (բնստ․) դղրդալից
- (փխբ․) կատաղի, մոլեգին
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։