դյուրաբորբոք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [djuɾɑbɔɾˈbɔkʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ դիւրաբորբոք
վանկեր՝ դյու•րա•բոր•բոք
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- հեշտ բորբոքվող, դյուրավառ ◆ Կրակոտ աչքերի մեջ նշմարվում էր եռանդ և դյուրաբորբոք բնավորություն։ (Րաֆֆի), ◆ Պարրոտի կինը տիկին Էլոիզին պատմել էր, որ երիտասարը դյուրաբորբոք է, երբ խոսում են նրա հայրենիքի մասին։ (Ակսել Բակունց)
- (փխբ․) հեշտ` շուտ գրգռվող, դյուրագրգիռ, զայրացկոտ
- տե՛ս դյուրազգաց
Հոմանիշներ
խմբագրել- տե՛ս դյուրավառ
- տե՛ս դյուրարծարծ
- տե՛ս դյուրագրգիռ
- տե'ս դյուրազգաց
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։