դու
Հայերեն
Արտասանություն
ՄՀԱ: [du]
- ՄՀԱ՝ [hy], [du]
վանկեր՝ դու
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲնիկ հնդեվրոպական՝ *to- արմատից (*t-ի ձայնեղացմամբ). հմմտ. ավեստերեն tu, լատիներեն tu, գոթերեն θu, լիտվերեն tu, հին սլավոներեն ty, թոխարերեն Բ tu:
Դերանուն
անձնական դերանվան երկրորդ դեմքի եզակին, որ ցույց է տալիս այն անձը, որին դիմում է խոսողն իբրև իր խոսակից ◆ Ես թիթեռ լինեի, դու՝ կարմիր բոցկրակ։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Իսկ երեխաները դու մի ասիլ քնած չեն, ու էս բոլորը լսում են։ Հովհաննես Թումանյան
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել- դու ինքդ - հենց դու, դու քեզ հետ, քո մեջ
- քե՞զ ինչ
- քեզ չի վերաբերում, քո գործը չէ
- քեզ համար կարևորություն չունի, քո շահերին չի դիպչում
- քեզ ու քեզ - դու քեզ հետ, քո մեջ
- դու մի ասա
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։