դուդուկ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [duˈduk]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ դիւդիւկ
վանկեր՝ դու•դուկ
Ստուգաբանություն
խմբագրելՓոխառություն՝ օսմանյան թուրքերեն «دودوك» (դյուդյուկ/դիւդիւկ)-ից․ հմմտ թուրքերեն և ադրբեջաներեն «düdük» (դյուդյուկ/դիւդիւկ), ադրբեջաներեն «tütək» (տյուտէկ/տիւտէկ)։
Գոյական
- փոքրիկ հասարակ սրինգ ◆ Երեկոները խռնվում էին կամրջի մոտ և… դուդուկ նվագում։ Սերո Խանզադյան
- հայկական ժողովրդական, նաև անդրկովկասյան ժողովուրդների շրջանում տարածված փողային նվագարան, որը նման է հոբոյի, սակայն ավելի լայն, կրկնակի լեզվակ ունի, պատրաստվում է ծիրանի փայտից, ունի դիտոնիկ ձայնաշար, դեցիմայի սահմաններում
- (փխբ․) ուրիշի թելադրանքով շարժվող՝ խոսող մարդ, ուրիշի խոսափող
Հոմանիշներ
խմբագրել- (երժշտ․) սրինգ, նայ (փողային երաշտական գործիք)
- տե՛ս կամակատար
Արտահայտություններ
խմբագրել- դուդուկ փչել
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։