կամակատար
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɑmɑkɑˈtɑɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ կա•մա•կա•տար
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- ուրիշի կամքն ստրկամտորեն կատարող, հաճկատար, հաճոյակատար ◆ Նա դառնում էր իր պաշտպանի գերին, ստրուկը, նրա բոլոր հաճույքների կամակատարը։ (Րաֆֆի)
- ուրիշին լսող՝ հնազանդվող, հլու, հնազանդ ◆ Հորթարածության նա աշխատում էր այնպիսիների հետ ընկերություն անել, որոնք կամակատար լինեին իրեն։ Ագապ
Հոմանիշներ խմբագրել
- հաճկատար, հաճոյակատար, արբանյակ, հրամանակատար, կամարար, կամահաճո, մտահաճո, մեկի դուդուկի տակ պարող, դռան շուն, մեկի զուռնան փչող, մեկի զուռնայի տակ պարող
- տե՛ս հնազանդ
Արտահայտություններ խմբագրել
- կամակատար լինել
- ուրիշի կամքը՝ ցանկությունները հաճկատարորեն կատարել
- հպատակվել՝ հնազանդվել՝ ենթարկվել մեկին
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։