Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ կա•մա•կա•տար 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Ածական

  1. ուրիշի կամքն ստրկամտորեն կատարող, հաճկատար, հաճոյակատար ◆ Նա դառնում էր իր պաշտպանի գերին, ստրուկը, նրա բոլոր հաճույքների կամակատարը։ (Րաֆֆի)
  2. ուրիշին լսող՝ հնազանդվող, հլու, հնազանդ ◆ Հորթարածության նա աշխատում էր այնպիսիների հետ ընկերություն անել, որոնք կամակատար լինեին իրեն։ Ագապ

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. հաճկատար, հաճոյակատար, արբանյակ, հրամանակատար, կամարար, կամահաճո, մտահաճո, մեկի դուդուկի տակ պարող, դռան շուն, մեկի զուռնան փչող, մեկի զուռնայի տակ պարող
  2. տե՛ս հնազանդ

Արտահայտություններ

խմբագրել
  1. կամակատար լինել
    1. ուրիշի կամքը՝ ցանկությունները հաճկատարորեն կատարել
    2. հպատակվել՝ հնազանդվել՝ ենթարկվել մեկին

Աղբյուրներ

խմբագրել