Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [jɛɾɑχtɑˈpɑɾt]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ե•րախ•տա•պարտ 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Ածական

  1. մեկի երախտիքը չհատուցած, երախտիքի տակից դուրս չեկած ◆ Նա իսպառ զրկված է յուր երախտապարտ որդվոց ուշադրությունից։ (Պերճ Պռոշյան)
  2. երախտիքի համար իրեն պարտական, պարտավորված համարող, երախտագետ, երախտազգաց ◆ Բայց մենք նրան երախտապարտ ցույց պիտի տանք մեր սերն անհուն։ Հովհաննես Թումանյան

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. շնորհապարտ, պարտական, բարյացապարտ
  2. տե՛ս երախտագետ

Արտահայտություններ

խմբագրել
  1. երախտապարտ մնալ, լինել, դառնալ

Աղբյուրներ

խմբագրել