Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ե•րե•րուն

Ստուգաբանություն

երերացող, տարուբերվող ◆ Մահ, մեռել, շիրիմ֊թեթև հեռացան, ու հեռաննակով փոխվեցին , դարձան Ամպեր, ըստվերներ, կետեր երերուն։ Հովհաննես Թումանյան
երերանք պարունակող՝ արտահայտող
տատանվող, անվճռական (փխբ․) ◆ Իբրև երերուն եղեգն առվակում, Տեսնում եմ պատկերս։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
անհաստատ, թույլ, խախուտ (փխբ․) ◆ Մի կուլտուրական ամբողջ հոսանք լրացրել է իր կյանքի օրորը, բայց այդ դեռ չի բռնել նրա տեղը, ֊ Դեռ երերուն է, դեռ անհաստատ։ (Վահան Տերյան)
թրթռուն, դողդոջուն (փխբ․) ◆ Երերուն ծնկները քարշ տալով գնաց։ (Ավետիք Իսահակյան)
անհանգիստ՝ խռոված դրության մեջ գտնվող, պարուբերումների ենթարկված, խռովահույզ վիչակում գտնվող
երերալով, դեդևելով, շարժվելով ◆ Բոշայական տխուր, մելամաղձոտ նվագը… երերուն ու մեղմիկ գնում էր մարելու հեռուները։ Վրթանես Փափազյան

դողդոջուն, օրորուն, կթոտ, երեր, երերկոտ, երերական, երերային, երերումնային, երերալի, երերալից, երերագին
տե՛ս անվճռական
տե՛ս անհաստատ, խախուտ
տե՛ս թրթռուն

Բաղադրյալ բառեր
երերունություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ wobbly գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ шаткий (ru) ‎(šatkij) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։