երկյուղածություն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [jɛɾkjuʁɑt͡sutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ երկիւղածութիւն

վանկեր՝ երկ•յու•ղա•ծու•թյուն 

Գոյական

1. չափազանց խոր հարգանք՝ սեր, խոր ակնածանք, որ մոտենում է վախենալու զգացմունքին ◆ Պառավը երկյուղախությամբ բռնկված, ծանր հառաչեց։ (Նար-Դոս)
2. վախվորածություն, երկչոտություն ◆ Երյուղածություն էր տածում դեպի հեղինակավոր մարդիկ։ (Նաիրի Զարյան)
3. աստվածավախություն

Հոմանիշներ

1. տե՛ս ակնածանք, հարգանք
2. տե՛ս վախկոտություն
3. տե՛ս բարեպաշտություն, ատվածավախություն

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։