երկնագալար
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [jɛɾknɑɡɑˈlɑɾ]
վանկեր՝ երկ•նա•գա•լար
Ածական
- (նորբ․) դեպի երկինք գալարվող՝ ձգվող ◆ Խաղողի որթն եմ քո երկնագալար, Եվ հոտն եմ ըմպում քո հողի արբշիռ, քո ավիշն եմ ես ու գինին խելառ, Որ գավիդ մեջ է լցվում շիթ առ շիթ։ Ա․ Հովհաննիսյան
Աղբյուրներ խմբագրել
- Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։