երկրորդ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [jɛɾkˈɾɔɾd]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

Արտասանություն

վանկեր՝ երկ•րորդ 

Թվական

1. առաջինին անմիջապես հաջորդող, առաջինից հետո եկող

Ածական

1. նույն անունը կրող անձերից ավելի ուշ ապրողը կամ կրտսերը
2. նոր, ուրիշ, այլ
3. ավելի ցածր կարգի, նվազ հարգի քան առաջինը, երկրորդական
4. երկրորդական, ոչ հիմնական բաժինը կատարող (երժշտ․) ◆ Երկրորդ ձայն՝ ջութակ։
5. առաջինին՝ հիմնականին՝ իսկականին փոխարինող ◆ Երկրորդ հայրենիք։

Գոյական

1. առաջին ճաշատեսակից հետո մատուցվող ճաշ՝ կերակրատեսակ
2. փոխանորդ, տեղակալ (փխբ․)

Մակբայ

1. թվարկությունների մեջ՝ որպես առաջինին հաջորդողը, առաջինից հետո լինելով

Ածական

1. նույնն է՝ երկրորդական (խսկց․)

Հոմանիշներ

1. տե՛ս երկրորդական
2. նոր
3. այլ, ուրիշ
4. փոխանորդ, տեղակալ

Արտահայտություններ

1. երկրորդ ազդանշանային համակարգ - հնչյունային լեզուն որպես ազդանշանների համակարգ, որով ազդանշանգրգիռներ են հաղորդվում արտաքին աշխարհին
2. երկրորդ անգամ
   1. մի անգամ էլ, կրկին
   2. մյուս անգամ, այլևս
3. երկրորդ աստիճանի դպրոց (հնց․) - միջնակարգ դպրոցի 5-10-րդ դասարանները
4. երկրորդ ատյան - տե՛ս վճռաբեկ ատյան
5. երկրորդ ատյանի դատարան - տե՛ս վճռաբեկ ատյան
6. երկրորդ երիտասարդություն - եռանդի ավյունի՝ ուժերի նոր լիցք հասակավոր մարդկանց մեջ
7. երկրորդ մայր - խորթ մայր
8. երկրորդ տարեցի - նույնն է՝ երկտարեցի

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։