զավթիչ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [zɑvˈtʰit͡ʃʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ զաւթիչ

վանկեր՝ զավ•թիչ 

Ածական

1. նա, որ զավթում, նվաճում է, զավթող, նվաճող
2. (պաշտանվ․) նա, ով բռնի կերպով տիրանում է որևէ բանի, նվաճող (գերազանցապես՝ մեկ այլ պետության տարածքի և բնակչության)

Հոմանիշներ

1. նվաճող, բռնագրավիչ (զավթող. նա, որ զավթում է)

Արտահայտություններ

1. ֆաշիստական զավթիչները

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։
• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։