Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ զար•մանք 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. զարմանալը ◆ Ձենով Օհանին զարմանքը տարավ։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Սակայն նրա զարմանքը մեծ եղավ, երբ շրջկոմի քարտուղարը համաձայնեց։ Սերո Խանզադյան
  2. անսպասելի՝ արտակարգ՝ արտասովոր բանի տպավորությունից առաջացած հոգեվիճակ ◆ Մեծ եղավ նրա թե զարմանքը և թե վրդովմունքը, երբ հեռվից տեսավ ծերունի Արբակին։ (Րաֆֆի) ◆  Աչքերիս մեջ կարդալով իմ զարմանքը, Վարոս ամին հուզված ասաց ։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆  Զարմանք է պատում խեղճ ծառաներին։ Հովհաննես Թումանյան ◆  Զարմանք բան էր գրած համախոսականում։ (Ակսել Բակունց)
  3. զարմանալի բան ◆ Ով զարմանք, արդեն սիրալի սրտով մի գիշերվա մեջ կարոտել էր նա։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Ձյուն ու ծաղի՞կ, այ քեզ զարմանք: Ձյուն ու ծաղիկ ունեն մի կյանք։ Հովհաննես Թումանյան
  4. սքանչելիք, հրաշք ◆ Եվ այդ դատարկության վրա որպես նաիրյան հնամենի զարմանք, եղել է կամուրջը։ Եղիշե Չարենց

Ածական

  1. (ժղ․) զարմանալի ◆ Զարմանք բան է, հենց գիտենաս, աղեքը տան չեն նստում։ Ռափայել Պատկանյան ◆ Բայց այդ չշարժեց հայի զարմանքը։ Հովհաննես Թումանյան ◆  Այսպես նա հասավ մինչև ապարանք, Արքայի վրա ազդեց մեծ զարմանք։ (Ղազարոս Աղայան) ◆  Տեսնենք, թե ում մերը տղա կբերի ի զարմանք Ասլանի ասաց… Հասրաթյանը Սերո Խանզադյան

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. տե՛ս զարմանալ
  2. ապշել

Արտահայտություններ

խմբագրել
  1. զարմանք կտրել
    1. զարմանքից ապշել, խիստ զարմանալ
    2. տե՛ս հիացնել
  2. զարմանք բան

Աղբյուրներ

խմբագրել